ارتباط بین فرهنگ و گردشگری بر کسی پوشیده نیست. آنها از یک سو، رابطه ای دو جانبه با یکدیگر دارند؛ به طوری که فرهنگ و گردشگری از هم تأثیر می پذیرند و از سویی دیگر، گردشگری سهمی مهم در توسعه فرهنگی دارد.

لذا فرهنگ میزبان از اجزای اصلی گردشگری استو مردمی که سال ها با روابط اجتماعی و فرهنگ خاص شان در یک منطقه زندگی می کنند، برای هر نوع تغییری از جمله باز شدن پای گردشگران به منطقه، باید در هر برنامه ای لحاظ شوند و حتی منابع فرهنگی به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری در نظر گرفته شوند.

اصولاً ظرفیت های جدید گردشگری، چیزی است که ساکنان بومی هر منطقه بهتر از هر کس دیگری می شناسند. همانگونه که، آسیب هایی که توریست ها می توانند به زیست بوم مردم محلی برسانند، بیشتر از هر کسی توسط بومیان آنجا ملموس است. پس بومیان هستند که می توانند با معرفی جاذبه های تاریخی، فرهنگی و تفریحی مناطق زندگی اطراف خود، مسوولان محلی را برای سرمایه گذاری گردشگری تشویق و ترغیب کنند.

از این روی، برنامه ریزی و تصمیماتی از این دست، که معمولاً در سطح استان ها صورت می گیرد، می بایست با مشورت مردم محلی تنظیم شود.

اگروپارس: نقل و اقتباس از یادداشتی تحت عنوان درباره اکوتوریست و توریست ساحلی ... از آقای دکتر کاوه احمدی علی آبادی